Andréi Tarkovski

EKAINAK

28

JUNIO

2019

18,00 H.

Doako sarrera

Entrada gratuita

AULA / GELA

Photomuseumek sustatu eta Zarauzko Udalak babestutako Aula/Gela kulturaren difusiorako programaren barruan, ostiral honetako saioa Andréi Tarkovski zine zuzendari, aktore eta idazle sobietarrari eskainiko zaio. 

Nahiz eta zuzendari emankorra ez izan, zazpi film luze besterik ez zituen egin, zinemagintza errusiarrak eman duen zuzendaririk ezagunetarikoa eta sarituenetarikoa izan zen. Zinezale askorentzat Serguéi Eizenshtéin eta Serguéi Bondarchuk-ekin batera, Errusiako zinemagintza klasikoaren adibide aparta zen. Gaur egun, sentsura sobietarra jasan zuen zuzendari ospetsu honi buruzko liburuak eta ikerketak egiten jarraitzen dute.

Izan ere, Veneziako Urrezko lehoia jaso zuen lehengo zuzendari errusiarra izan zen. Bere lehen luzemtraiarekin lortu zuen: Ivan-n haurtzaroa (1962). Baina, tamalez, sobietar agintariekin arazoak izan zituen eta bere hurrengo pelikula, Andrei Rublev, bahitua izan zen eta zazpi urte beranduago estreinatu zuen.

Jarraian, Solaris (1972) eta Ispilua (1975), obra oso pertsonala egin zituen. Hurrengo filmaren, Stalker (1979) deritzonaren negatibo originalak errebelatzen ari zirela, arazo larria jasan zuten. Hori zela eta, Italiara joan zen. Bertan, Tempo di viaggio (1983) dokumentala eta Nostalgia (1983) film luzea zuzendu zituen.  Azkenik, Suedian, bere hilondoko lana, Sakrifizioa (1986), zuzendu zuen.

 

AULA / GELA

Dentro del programa Aula/Gela de difusión cultural promovido por el Photomuseum y patrocinado por el Ayuntamiento de Zarautz la sesión de este viernes girará en torno al director de cine, actor y escritor soviético Andréi Tarkovski.

Pese a ser un director poco prolífico, solamente realizó siete largometrajes, es uno de los directores de cine ruso más conocidos y premiados fuera de su país. Para muchos amantes del séptimo arte de distintos países su nombre simboliza el cine clásico ruso tanto como Serguéi Eizenshtéin y Serguéi Bondarchuk. Hoy en día continúan apareciendo muchos libros e investigaciones dedicados a la filosofía y concepciones fílmicas de este afamado director, cuyo camino en el arte transcurrió bajo la presión de la censura soviética.

Fue el primer cineasta soviético en recibir el León de Oro de Venecia, por su primera película La infancia de Iván (1962). Sin embargo, tuvo problemas con las autoridades soviéticas, y tardó siete años en lograr estrenar su siguiente película, Andrei Rublev, secuestrada por el régimen soviético. 

A continuación vendrían Solaris (1972) y El espejo (1975), una obra muy personal. El rodaje de su siguiente película, Stalker (1979), sufrió la pérdida de gran parte del negativo original por un accidente en el revelado. Después de eso, emigró primero a Italia, donde realizó el documental Tempo di viaggio (1983) y el largometraje de ficción Nostalgia (1983). Finalmente, en Suecia, dirigió su obra póstuma, Sacrificio (1986).